lunes, 13 de septiembre de 2010

PENSAMENTOS



Que fermoso e recordar as persoas que faltan, con cariño,con tenrura,con amor,con nolstalxia por non poder velas mais pero o mesmo tempo con alegría por saber que despois de todo o vivido van a estar ben,e que dende algun lugar do mundo seguiran sempre con nos,dende a distancia, ou non,pero moi dentro dos nosos corazons seguro que sempre estaran.E triste saber que pouco a pouco as persoas que un quere marchan,quizais para un mundo mellor?non se sabe...so hai que pensar que mentres estiveron aqui un disfrutou delas,cada un a sua maneira,porque non todos somos iguais,non todos expresamos os nosos sentimentos da misma maneira o cal non quere decir que se queira mais ou menos a un amigo,a un familiar a calquer persoa.Penso que cada un ten que estar tranquilo ca sua conciencia,cosidero moi importante, para poder vivir tranquilo.
Quero os meus,a xente que sempre esta ahi cando se necesita e un estar tamen ahi cando o necesitan, eso pareceme fermosìsimo.Non existe o tempo de separación, si non o estar nese momento de necesidade,ahi e onde verdadeiramente se coñece as persoas.Dou moitas gracias a esas persoas,unhas amigas outras a miña familia,a que adoro,por estar sempre ahi,aveces inda que sexa dende a distancia,agradecese un cariño,unhas palabras,unha mensaxe,cal quera cousiña me fai feliz.
Agora penso na miña nena,esa pequena ardilliña que pouco a pouco vai crecendo e me vai camelando cada dia mais coas suas cousiñas,porque cada dia aprende algo novo,bo ou malo,pero novo.E a persoiña que mais QUERO no mundo,quero disfrutar cada segundo dela,porque enseguida medrara,e me dira"mama dame cartos para sair"y eu na casiña esperando preocupada,claro,jajjaajja.Miroa e hai veces que non podo crer que salira de dentro de min,do amor de super papi e meu.Queroo,queroo como o primeiro dia que o coñecin.Son moi feliz porque teño unha familia da que non podo dar queixa apersar de ser un pouco desastre,jijijijij.Son puro despiste,pero...quen e perfecto?jijijiji.Espero ir mellorando,jiiiji,prometo.
Tamen penso nos meus sobriniños,votoos de menos,pero cando me da a arroutada de velos collo o meu canario e a miña pequerrecha e arrinco cara Perillo,ese lugar fermoso o que voto tanto de menos,pero que de vez en cando vou visitar,inda que sexa fugaz y aproveito tamen para ver o resto da familia ca que tanto me gusta estar e compartir xantar,risas,paseos esa compañia que non sempre se pode ter pero que sempre estan con dalgun xeito.
Van ser as tres da maña y o sono estase apoderando de min,solo son pensamentos escritos,quizais non moi ben expresados pero saidos do corazon e sinceros nunha noite un pouco noltalxica.So unha ultima cousa,QUEROVOS MOITISIMO A TODOS!!!!!!
Ata outra...

sábado, 5 de diciembre de 2009

CON LAS PILAS UN POCO MAS CARGADAS!!!


VER A LA FAMILIA SIEMPRE ES PARA MI UNA GRAN ALEGRIA.AYER SENTÍ LA NECESIDAD DE VERLA,DE SENTIRLOS,DE ABRAZARLES Y DARLES UN BESO CON TODO MI CARIÑO.NECESITABA TANTO VERLES Y OBSERVAR CONTENTA SU FELICIDAD AL VER A SU NIETECITA PEQUEÑA,TODAS ESAS COSITAS NUEVAS QUE HACE,LO QUE HABLA,COMO SONRIE Y SE RIE A CARCAJADAS,COMO JUEGA Y ESA MIRADA DE PILLA QUE CAUTIVA A TODOS,PORQUE ES UNA PILLA PERO MUY BUENA NUESTRA PRINCESITA.
SOLO DEDICARLES ESTAS PALABRAS,PORQUE NO HACE FALTA MAS,ELLOS LO SABEN.
OS QUIERO MUCHISIMO MAMÁY PAPA!!!
(a vosa nena pequena)

jueves, 10 de septiembre de 2009

FALANDO CONTIGO,TIA FINOCHA


Que deprisa pasa o tempo,verdade?cada dia acordome de ti,inda que so sexa por uns segundos porque de vostede aprendin moitas cousas e non malas se non todo o contrario.Xa pasou moito tempo, e extraño con todas as miñas forzas o non poder chegar e darlle unha aperta desas,fortes,fortes...Votoa tanto de menos tia Finocha.Nestos dez anos pasaron moitas cousas.Pouco tempo antes de que nos deixara conocin a un rapaz encantador,chamase Comprobar ortografíaAdrian, traballador,bo,coidame moito,axudame,dame cariño...cos anos tivemos o nacemento da nosa miniña tan bonita que temos .O que me gustaria tanto que a coñecera,porque e preciosa e buiña,non coma min que sempre me dicia que tiña que ser buiña.Gustabame moito que me chamara Maruxiña,e esos bolicos tan ricos que me facia,durmir o seu lado,ir a por pComprobar ortografíaeixe ou a compra a de Laras mentres davamos un paseo e me ensinaba cousas sempre boas e tantas cousas qu se me pasan pola mente me fan mollar o ollo.Todo o que sabia ensiñoullo a mama,porque e igualiña a vostede,traballadora,axudando os demais sempre que a necesitan,cariñosa con todos os seus netiños,Clara ,Aaron e Antia,e dandolle todo o que pode...Caelle a baba con eles.Sei que desde algun lugar nos esta coidando e protexendo aqui sempre nos acordamos de vostede porque un ser tan bondadoso e especial e dificil de olvidar.Diria moitas cousas pero prefiro gardar algunhas no meu pensamento e no meu corazon.Gracias por facer de mama un ser tan bo coma vostede.Eu agora que son mama oxala lle sepa inculcar esos valores de,respeto,educacion e cariño que eu aprendin de vostede e que ahora sigo aprendendo de mama a que tanto quero.
CON AMOR PARA MIÑA TIA FINOCHA,PORQUE TE QUERREI SEMPRE E TE LEVO NO MEU CORAZON PARA SEMPRE.

jueves, 6 de agosto de 2009

DESPERTAR !!!


Dormíamos las dos placidamente,cuando de repente el sonido de un llanto suave me despertaba...era el de mi niña,acababa de despertar después de soñar toda la noche,seguro que con cositas preciosas.Me levante y la cogí entre mis brazos,le dige-buenos días mi amor,descansaste bien,dormiste mucho mi niñita-y nos metimos en la camita un ratito mas.La tumbe sobre mi pecho mientras le acariciaba su suave carita,ella iba cerrando esos ojitos tan lindos con sensacion de placer y tranquilidad,que sensacion tan especial,casi no hay palabras para describirlo.La miraba y solo podía sentir un amor enorme,le QUIERO TANTO,ahora es mi vida,me acuesto y me levanto pensando en ella,en como le fue el día o en como sera el día siguiente,siempre pensando en que este bien y contenta.Esa sonrisa que te da fuerzas para seguir en un día malo y te hace estar feliz.
De repente se despertó y jugamos un poquito pero poco a poco entre juegos y murmullos nos quedamos dormiditas.No fue mucho tiempo porque teníamos que ir a la guarde,que tocaba celebrar el cumple con los niños,QUE GUAY!!!Así que nos levantamos ,nos pusimos guapas y a la fiesta ....
Que despertar tan bonito y que sensaciones con mi princesita...

viernes, 31 de julio de 2009

ANTIA,A PUNTO DE NACER...


Los días iban pasando y el momento de ver a nuestra niña era tan grande...ANTIA!!!!!!!!!!!que lindo nombre.Pienso en lo bonito que fue verla nacer acompañada de sus papis que la iban a mimar con todas sus fuerzas.Vaya noche me hizo pasar,estaba avisando de que quería salir y yo sin saberlo,la inexperiencia de ser la primera vez.De repente Adri se despierta y me ve sentada en la cama preguntándome que me pasaba,yo solo le dije que no me encontraba muy bien así que nos fuimos al hospital haber que nos decían.Lo menos que pensábamos era que fuera a nacer ya...Mi sensacion era de dolor pero sobre todo de la incertidumbre de como iba a transcurrir todo y de que fuera bien,sobre todo que mi niña estuviera sanita,era lo que mas me preocupaba.Al cabo de un rato nos dijeron que iba a nacer ese mismo día y yo no me lo podía creer.Pensar que la iba a tener entre mis brazos,que los tres íbamos a estar juntos y disfrutar de ese momento tan especial.Los dolores eran cada vez mas fuertes,ya casi estaba aquí...Mi niña iba a nacer y papi no estaba,le decía a las matronas si podía pasar el PAPAvarias veces,para mi la persona mas importante durante todo mi proceso de embarazo y ahora quería que estuviera con nosotras.Nada mas entro un empujoncito y salio nuestra princesita,las lágrimas salían solas,la cogí entre mis brazos y solo podía decir que era preciosa y estaba sanita,tenia los ojitos muy abiertos,sabia que iba a ser una niña muy espabilada,como una ardillita.La emoción me invadía y las lágrimas salían solas.Ya estaba aquí y no lo podía creer.La familia ya esperaba impaciente y al verla todavía me emocionaba mas,fue un momento que no olvidare en mi vida.
Desde entonces ya paso un añito y pasaron muuuuuuuuuuuuuuchas cositas...sus primeras miradas,sonrisas,catarritos,sus primeros dientecitos,sus primeros susurros,sus primeras expresiones,sus primeros gateos,pasitos,besos,abrazos,papillas ...y es que cada día aprende una cosita nueva.Es mas lista mi niña!!!Cada día que pasa esta mas bonita y es que no me imagino estar un día sin ella.Voy aprovechar cada momento, cada minuto con ella y ella con MAMA.Ya es tarde y me v
oy a descansar pero necesitaba expresar estas palabras y dedicárselas a mi hija,la niña de mi vida,la que cuando tengo un día malo me lo alegra y me hace ser feliz,muy,muy,muy FELIZ.MUCHAS FELICIDADES EN ESTE DÍA EN EL QUE CUMPLES UN AÑITO Y DECIRTE QUE TE QUIERO CON TODA MI ALMA.BESITOS MI PRINCESITA

domingo, 22 de febrero de 2009

viernes, 30 de enero de 2009

Tespestad!!!


Que bonita es el agua,parece que da vida y todo,verdad?.Este invierno esta siendo duro,la nieve,esas ráfagas de viento que arrasan con todo,la lluvia,las heladas...pero estamos en Galicia y es lo que nos toca.El tiempo no ayuda mucho a salir pero cuando el temporal pasa y el buen tiempo llega,disfrutamos de esos hermosos paisajes verde esperanza,que tanto gusta en el mundo entero.Solo pedir que esta tempestad no deje ni haga muchas desgracias,por lo demás,todas las épocas tienen sus cosillas,que si el calor.el polen...y este frío que no deja quitar, en esta humilde pero muy feliz familia ,LOS CATARROS MALDITOS DE ENCIMA!!!!chao